19. 9-cu ya da 10-cu sinifdə oxuyurdum cəmi iki fənnən hazırlığa gedirdim. bəlkə çoxunuz bilərsiz hazırlığda stolun altında təpikləşmələr, nə bilim biri dərs danışanda məllimənin görməyəcəyi bir şəkildə onu güldürmək zad. nəysə bir gün fizika hazırlığındayığ qrupda da bütün uşaqlarnan aram zordu. orxan adında bir dostum var idi daha çox biz hoqqa çıxartdığımıza görə məllimə bizi yanında otuzdururdu ki bəs hazırlıq verimli olsun -* nəysə həmin o günlərdən biri idi oturmuşuq, məllimə də dərs başa salır. mənnən orxan da dirəşmişüy stolun altında bir-birimizin corabını çıxartmağa çalışıruğ. sağ ayağımın soldan iki barmağının ucu ilə tutmuşdum ki elə orxanın corabınnan dartırdım və corabı demək olar ki yarıya qədər çıxartmağa nail olmuşdum bu anda məllimə əlimə vurarağ, ''rahatlaş rəhmətdiyin nəvəsi. o dartıb çıxartdığın mənim corabımdı'' cümləsəni dərs arası itələdi mənə. o gündən sonra bir daha məlliməynən üz-üzə gəlməmək üçün əlimnən gələni etmişəm